Naar aanleiding van een artikel in de Volkskrant van 8 oktober 2015 ben ik mij wat meer gaan verdiepen in de digitale ontwikkelingen rondom het kind. En dan niet zo zeer de digitale ontwikkelingen die het kind zelf kan gebruiken of mee kan spelen, maar met name die ontwikkelingen om je baby of kind in de gaten te houden en/of te volgen. In de afgelopen tijd zijn er steeds meer producten op de markt gekomen die een bijdrage leveren aan het in de gaten houden van of controle uitoefenen op je baby of kind. Maar in hoeverre zijn deze producten van meerwaarde en vervangen deze producten het ‘ouderwetse’ systeem van zelf even bij je kind gaan kijken?
Ontwikkelingen in de loop der jaren
Aan de ene kant vind ik het fascinerend wat er allemaal uitgevonden wordt en ik ben er van overtuigd dat dit nog maar een begin is en dat de producten steeds verder door ontwikkelt zullen worden. Wellicht dat we over 10 jaar het allemaal heel logisch en normaal vinden dat de baby een rompertje aan heeft die verbonden is met de smartphone van papa of mama of dat elke baby een enkelband om heeft die een alarm uitstuurt als de baby weggenomen wordt, net als dat we ongeveer 15 jaar geleden ons niet konden voorstellen dat iedereen een eigen mobiele telefoon had. Toch kan ik me daar nu nog niks bij voorstellen!
“Technologieën om kinderen te traceren, scheppen de illusie van veiligheid. Ze leiden juist tot minder gemoedsrust”
Bovenstaande is een quote uit het betreffende artikel. Hierin kan ik me eigenlijk wel vinden! Mijn dochter is nog maar 2 jaar dus ik kan alleen spreken over de periode vanaf de geboorte tot nu. Ondanks dat ik het in het begin ook wel eens spannend vond of Milou wel goed lag, of ze nog wel ademde als ze langer sliep dan normaal en of ze niet per ongeluk onder het lakentje terecht was gekomen (ondanks dat ik dat echt wel gecheckt had voordat ze ging slapen en ik eigenlijk ook wel zeker wist dat het wél goed was), kan ik me niet voorstellen dat ik met een geruster gevoel beneden zou zitten als ze op dat moment een rompertje of sokje aan had waardoor ik haar constant in de gaten kon houden.
Voorbeelden van producten die de baby kunnen monitoren
De romper van Mimo
De Mimo is bijvoorbeeld zo’n rompertje. Deze romper houdt in de gaten of de baby nog ademt, hoe de baby ligt, de temperatuur van de baby gedurende het slapen, het activiteit niveau van de baby en of de baby wakker geworden is of niet. De Mimo registreert geen geluid of beeld dus zal de babyfoon niet vervangen.
Owlet Smart Sock, een slimme sok
Ook heb je bijvoorbeeld de Owlet Smart Sock; een baby sokje dat de hartslagen en de ademhaling van de baby meet en registreert. Zodra deze afwijkend is, zal er een signaal afgegeven worden op de smartphone. De Smart Sock maakt gebruik van dezelfde technologie als die de artsen gebruiken in ziekenhuizen om medische gegevens op een monitor af te kunnen lezen. Ook deze Smart Sock vervangt de babyfoon niet, aangezien het geen geluid en beeld registreert.
Angelcare en Nannycare, het matje dat de temperatuurt registreert
Andere producten zijn de Angelcare en de Nannycare. Deze producten houden de bewegingen bij die je kindje maakt en geven een melding wanneer je kindje langer dan 20 seconden geen (ademhalings)beweging heeft gemaakt. Met behulp van een matje dat je onder het matras legt van je kindje worden deze signalen geregistreerd. In tegenstelling tot de Mimo en de Smart Sock zijn beide producten niet te volgen via een app, maar nog ‘ouderwets’ via de ouder unit van de babyfoon. Het mogelijke voordeel is dat het ook gewoon als babyfoon werkt en dus geluid registreert van de baby.
Pacif-i, de fopspeen met bluetooth
De Pacif-i, is een fopspeen welke je baby in de gaten houdt. De speen zendt om een aantal seconden een signaal uit, dat door de bijbehorende app opgepikt kan worden. De speen is via bluetooth met je smartphone verbonden en meet de temperatuur van de baby, zodat ouders de gezondheid van hun baby in de gaten kunnen houden en een signaal krijgen als de baby koorts heeft.
Mijn gevoel zegt, dat wanneer ik dit op mijn smartphone had kunnen volgen, ik meer op mijn telefoon zou kijken dan dat ik rustig en ontspannen op de bank zou zitten. Deze technologieën beloven gemoedsrust te brengen, maar kunnen ook een vals gevoel geven van veiligheid, want in hoeverre kun je als ouder op afstand interveniëren? En in hoeverre kan je de waarden goed interpreteren als je zelf niet medisch onderlegt bent? Wanneer is een waarde afwijkend en is dat direct alarmerend of maakt dit je alleen maar ongerust?
Je kunt als ouder ook zelf gaan kijken
En wat is er mis om zelf even naar boven te lopen en met eigen ogen te zien hoe je kindje er bij ligt? Wat als er een storing is of de verbinding valt weg? In de kraamweek van Milou besprak ik dit ook met de kraamhulp. Zij gaf ook aan in steeds meer huishoudens te zien dat er camera’s komen in de kamer van de baby; zelf geplaatst door de ouders of verwerkt in een babyfoon. In de meeste gevallen, zeker bij een eerste kind, kijken de ouders vaker op hun telefoon of computer om te kijken of de baby nog wel slaapt, dan dat ze zelf even naar boven lopen als ze denken wat te horen. Of staat het beeldscherm constant open om zo het kindje in de gaten te houden. Uiteraard kan ik me best voorstellen dat het soms makkelijk is en natuurlijk is iedere situatie anders, maar toch houd ik het ook bij ons tweede kindje gewoon op de babyfoon met alleen geluid. Daarnaast vind ik het een plezieriger idee om zelf even boven te kijken als ik twijfel of wat denk te horen, dan dat ik het probeer te volgen via mijn smartphone.
Apps voor gps-tracking van je kind
Er worden steeds meer apps ontwikkelt; apps welke je, al dan niet met het medeweten van je kind, kunt installeren op zijn of haar smartphone. Veel gebruikte apps zijn Spotter, Life360 of 1topspy. Zouden kinderen zich juist niet verzetten tegen deze vorm van ouderlijk toezicht? Als je als kind steeds het idee hebt gecontroleerd te worden via telefoontjes of sms, zou een kind dan niet gaan verzinnen dat de batterij leeg was of dat er geen bereik was?
Ook zijn er horloges met gps tracering. Hiermee kun je in een oogopslag zien waar je kind zich bevindt. Je kind kan jou er mee bellen, jij kan je kind roepen om te komen eten en er kan een gebied ingesteld worden waar het kind vrij mag spelen; komt het kind buiten dit gebied dan krijgt hij een waarschuwing. Ook als het kind valt of probeert het horloge af te doen, wordt er een melding gegeven.
Voor gps tracering zijn natuurlijk voor- en nadelen op te noemen. Enerzijds kan ik mij in bepaalde situaties (op vakanties, in een groot pretpark, in een onbekende stad, etc.) en op een bepaalde leeftijd best kan voorstellen dat een gps tracker handig is, maar dan wel in samenspraak met je kind en/of vanuit een veiligheidsaspect in plaats van uit controle; je moet kinderen niet controleren, maar ze leren om laten gaan met grenzen. Als nadeel wordt er ook wel genoemd dat hierdoor juist het angstgevoel onder ouders en kinderen verhoogt wordt. Je geeft hiermee een signaal af dat de wereld een gevaarlijke plek is waarin je niemand kunt vertrouwen. En een kind heeft ook de vrijheid nodig om zich te ontwikkelen.
Maak afspraken met je kind en laat ze bijvoorbeeld bellen voordat ze vertrekken en naar huis fietsen. Natuurlijk zullen er situaties zijn dat ze het niet zullen doen, maar ook dat hoort bij het kind zijn en het leren opgroeien, zowel voor de ouders als het kind.
Bronnen:
de Volkskrant
Owlet Smart Sock
Pacif-i
Mimo
